Hoogeveen, 13 februari 2025 – Gisterenmiddag vond in de Bibliotheek een prijsuitreiking plaats van geschreven gedichten door de leerlingen van Wolfsbos, locatie Groene Driehoek.
De spanning steeg in de Bibliotheek toen de genomineerden in drie categorieën naar voren werden geroepen en de juryrapporten van de genomineerde gedichten werden voorgelezen voordat de winnaar bekend werd gemaakt.
Het blijkt dat er veel dichterlijke talenten rondlopen onder de leerlingen van Wolfsbos.
De prijswinnaars werden in drie categorieën verdeeld:
- Eerste categorie: onderbouw klas 1 en 2
- Tweede categorie: middenbouw klas 3 en 4
- Derde categorie: bovenbouw klas 5 en 6
De jury heeft besloten dat Ilse de winnaar is geworden van de eerste categorie (onderbouw klas 1 VWO) met haar gedicht “Ik wou dat ik jou was”. Het juryrapport luidt als volgt:
“Het gedicht van Ilse blijft doordrongen van een 19e-eeuws levensgevoel, romantisch en melancholiek. Ze gebruikt geen poëtische woorden om die wereld op te roepen, maar juist alledaagse, algemene woorden die ze optimaal inzet in haar gedicht.”
Ik wou dat ik jou was
Ik wou dat ik jou was
Jij bent prachtig
Jij beweegt zo vrij
Hopelijk met mij aan je zij
Samen rijdend door de stad
Liggend in het gras
Maar je bent er niet
Ik lig hier alleen
Rijd door de stad alleen
Ik ben je verloren
Ik kon er niks aan doen
Je ging te snel
Nu kijk ik naar boven en zie ik jou
De jury heeft besloten dat Dilaya de winnaar is geworden van de eerste categorie (middenbouw klas 3 Havo) met haar gedicht “Het leven”. Het juryrapport luidt als volgt:
“De jury was onder de indruk van het gedicht van Dilaya, wat een brede glimlach op de gezichten van de juryleden toverde, met name vanwege de virtuoze wending in de slotregel.”
Het leven
Mijn spieren trillen van het leven
Het voelt alsof mijn benen zweven
Ik kijk vooruit naar mijn toekomst
En laat alles achter me
Ik denk niet meer na
Terwijl ik geniet van mijn allerlaatste hapje vla.
En in de derde categorie, bovenbouw klas 5 VWO, heeft Meryem gewonnen met haar gedicht “Deze ogen”. Het juryrapport luidt als volgt:
“De jury was werkelijk verbluft toen ze het gedicht van Meryem lazen. Dit gedicht is zo goed omdat er een heel scherpe en originele observatie in zit, die door haar heel goed is uitgewerkt. Meryem is de absolute winnaar geworden van deze poëziewedstrijd.”
Deze ogen
Ik sta voor de spiegel,
En kijk naar mijn ogen.
Ze zijn me niet bekend…
Zien nou de mensen deze ogen voor hen
Als ze aan mij denken?
Denken ze aan dit gezicht?
Het gezicht stelt zich voor dat ik maar dagelijks
Een paar seconden in de spiegel zie…
Of gaat het om emoties?
Mensen denken aan mijn gezicht
Dat ik met mijn emoties bestuur.
Mijn gezicht is niet bekend voor mij,
Maar mijn emoties zijn dat wel…
Ilse vertelde hoe haar gedicht tot stand was gekomen; ze had één zin gemaakt en daaruit ontstond haar mooie gedicht. Ze vond het best spannend en erg leuk om dit te doen. Als er weer een wedstrijd komt, zal ze graag weer meedoen.
Dilaya vertelde dat haar gedicht tijdens de les Nederlands was ontstaan, waar ze een gedicht moest schrijven. Voor één keer vond ze het wel leuk om mee te doen.
Meryem vond het heel fijn dat anderen haar gevoelens en gedachten begrijpen en voelen door haar gedicht, zoals de directeur. Ze kreeg een paar woorden en daaruit ontstond haar inspiratie om haar gedicht te schrijven. Ze woont nu 6 jaar in Nederland en kan haar gedichten in het Nederlands goed omschrijven. Meryem heeft ook verschillende gedichten geschreven in haar eigen taal.
Johan Supèr , de nieuwe directeur van Wolfsbos, was zeer geraakt door het gedicht van Meryem. Hij vertelde dat zij haar gedicht zo mooi had verwoord dat anderen haar ogen beter kennen dan zijzelf. Je ziet jezelf altijd maar heel kortstondig in de spiegel, terwijl je gezicht en ogen veel emotie uitstralen. Haar gedicht is voor iedereen interpreteerbaar en zegt eigenlijk niet meer dan het moment, maar het is indrukwekkend dat ze op deze leeftijd al zo goed gevoel en emotie weet over te brengen.
Voor de directeur zijn dit parels, en hij geniet enorm van hoe leerlingen met taal spelen, zich ontwikkelen en dit kunnen laten zien in een prachtig gedicht. Hij is een trotse directeur, die het geweldig vindt dat van zo’n poëziewedstrijd een officieel moment wordt gemaakt. Het symboliseert hoe belangrijk symbolen en rituelen zijn, vooral bij poëzie. Daarbij prees hij de docenten dat alle genomineerden aandacht kregen en dat hun gedichten en juryrapporten werden voorgelezen tijdens deze middag.
Hij gelooft ook in de kracht van taal, wat heel belangrijk is voor kinderen en iedereen. Taal kan heel verbindend zijn, aldus de directeur van Wolfsbos.
De gedichten zijn te lezen in de Bibliotheek, waar ook een gedichtenboom is opgesteld met de gedichten die gemaakt zijn door de leerlingen van de Groene Driehoek Wolfsbos.
Verslag en foto’s: Paula Bansema