Hoogeveen 11 juni 2025 – Zes bruidsparen schreden over de rode loper het Raadhuis binnen.
In de trouwzaal mocht ik hen ontvangen en toespreken. Ze kwamen niet om te trouwen, maar om hun diamanten huwelijk te vieren. Wat een feest. Ze trouwden in mei 1965. Zestig jaar getrouwd, dat is me wat. Ik steven af op het houten jubileum. Dat lijkt misschien niet zo spannend, maar vergeet niet dat hout een stevige basis is voor veel dingen.
In 1965 betaalde men nog met guldens, kwartjes en dubbeltjes. Deze bruidsparen draaiden ieder dubbeltje om, het was de tijd van wederopbouw na de oorlog. Een tijd van woningnood, hard werken en zuinig aan doen. Een tijd van schouders
eronder en elkaar helpen. Ze hadden nog geen pinpas, laat staan een smartphone om snel “ik hou van jou” te appen. Nee, toen moest je het gewoon doen met een ouderwetse brief of een verliefde blik in elkaars ogen.
De kleurentelevisie deed zijn intrede dat jaar en er kwam een tweede zender bij: Nederland 2. We kunnen het ons haast niet meer voorstellen gezien het huidige aanbod. De enige manier om van zender te wisselen was opstaan en lopen, want de afstandsbediening bestond nog niet. Dat was pas commitment.
Deze echtlieden werden vóór of in de oorlog geboren, hoorden de Beatles en de Stones zingen en zagen hoe de technologie en de welvaart oprukten. Terwijl de wereld veranderde, bouwden zij aan hun eigen wereld. Met aandacht, vertrouwen, respect en af en toe een beetje compromissen sluiten. Ook al waren er in de tijd van de verzuiling ‘twee geloven op één kussen’, ze lieten zien dat liefde alles kan overwinnen. inclusief het ouderwetse gezegde.
Dus hulde aan u, diamanten echtparen, die laten zien dat ware liefde bestaat en de tijd doorstaat. Ik wens u alle goeds en nog mooie jaren samen.
Foto: Paula Bansema